wdzięki nie jest ślepy,<br>poznałam już po jego wzroku,<br>który do ud się moich lepił.<br>A kiedym mu spojrzała w oczy<br>pełna pokory i oddania,<br>jak Totzan szybko wzrokiem zboczył,<br>purpurowiejąc ze zmieszania.<br>Więc jednak w tym ponurym sercu<br>boskiego ognia iskra gości<br>i ja potęgą swoich uczuć<br>rozdmucham w pożar ją miłości!<br>Namiętnym jękiem jaguarów<br>zawiodę go w dolinę Uaxtli,<br>kędy splecione nasze ciała<br>zadrgają w świętej kopulacji.<br>I przyjmę w siebie jego ziarno<br>i zrodzę zeń cudowny owoc -<br>malutką Indiankę czarną<br>o smutnych oczach ptaka Xoboq.<br>I nazwę ją imieniem Tlantli,<br>co będzie znaczyć Pogodzenie,<br>bo w żyłach jej