się z ogromnymi kłopotami, bo albo jest za wcześnie, albo za późno, albo bohater za bardzo jednowymiarowy, albo nazbyt kontrowersyjny, albo o czymś mówić nie wypada, albo nie warto. A zawsze brakuje pieniędzy. Nic zatem dziwnego, że kino, które ostatnio chciałoby iść na wojnę, znalazło się w sytuacji nie do pozazdroszczenia. Brakuje mu strategii, amunicji i odwagi. Zapewne więc zdezerteruje. Wszystko wróci do normalności, czyli do nijakości.&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;KULTURA&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Afisz&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Wydanie specjalne&lt;/&gt;<br><br>&lt;intro&gt;Nasi krytycy przypominają wydarzenia, które wstrząsnęły kulturą polską w minionym piętnastoleciu.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;<br><br>&lt;tit&gt;w księgarni&lt;/&gt;<br><br>&lt;au&gt;Mariusz Czubaj&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Andrzej Sapkowski, "Krew elfów" (1994).&lt;/&gt;<br><br>Sapkowskiemu udały się co najmniej trzy rzeczy: połączył wysokiej klasy