i reakcji psychicznych - w tym wypadku jednostek podlegających najsurowszej karze. Dla jednych będzie to odebranie im czegoś w życiu najcenniejszego - nadziei. W więzieniu dokonuje się w nich przemiana - straszne powiedzieć - z istoty ludzkiej jakby w zwierza w klatce, którego też tylko kraty mogą powstrzymywać od wyrządzania innym krzywdy. Znajdują się praktycznie poza zasięgiem sankcji prawa karnego, gdy wśród nich nie ma kary śmierci. (We Francji, gdy kara ta jeszcze istniała, prezydent Pompidou raz odmówił skorzystania z prawa łaski, gdy odbywający karę dożywotniego więzienia zamordował pielęgniarkę-zakładniczkę). Dla niektórych innych osobników, o niskim poziomie umysłowym, ograniczonej (nie patologicznie) wrażliwości psychicznej, nie mających