szansę cokolwiek powiedzieć. Zawsze to więcej niż rola niemego statysty.<br>1989</><br><br><div year=1989><br><br><tit>Tablica z Macondo<br> albo: Najkrótsza poetyka normatywna<br> na użytek własny, w sześciu literach<br> bez znaków diakrytycznych,<br> z dygresjami motoryzacyjno-metafizycznymi</><br><br> Metodę, która przez wiele miesięcy miała ich bronić przed zanikiem pamięci, wymyślił Aureliano. [...] José Arcadio Buend´ˇa zastosował ją praktycznie w całym domu, a później narzucił całemu miasteczku. Pędzelkiem umoczonym w farbie malował na każdej rzeczy jej nazwę: stół, krzesło, zegar, drzwi, ściana, łóżko, garnek. Wyszedł do zagrody i oznaczył wszystkie zwierzęta i rośliny: krowa, koza, świnia, kura, juka, malanga, banany. Stopniowo obserwując nieskończoność wariantów zaniku pamięci, zdał sobie sprawę