społeczności uczonych, jest to ich wewnętrzna sprawa. Nie można jednak oddzielać kontekstu metodologicznego badania naukowego od kontekstu etycznego po prostu. Nie można oddzielać etyki od prawdy, w służbie której pozostaje nauka. Można tedy, jak sądzę, przytoczyć, na zakończenie, słowa prof. Bartnika, autora Hermeneutyki personalistycznej (Bartnik, 1994, s. 267): "...sama struktura prawdy wiąże się ze strukturą dobra: bonitas veri i veritas boni, rectitudo veritatis i rectitudo boni; że poznanie jako czynność i proces podlega etyce; że etyka dochodzi do głosu w samym Ťwnętrzuť prawdy i jest ważna przy prawdopodobieństwach, wątpliwościach czy wahaniach, a nade wszystko przy komunikacji prawdy i jej operacjonalizacji. Etyka