traktować owe twierdzenia jako prawomocne w odniesieniu do uczestnictwa w kulturze w wąsko definiowanym zakresie, a nie w kulturze globalnej czy kulturze czasu wolnego, jak by to wynikało z ich dosłownego rozumienia. W tym sensie są one wyrazem nie tylko może uzyskanych w badaniach wyników, ile werbalnego ujęcia rozszerzającego zakres prawomocności. W innych przypadkach prezentowane stanowiska wydają się być efektem traktowania wykształcenia jednocześnie jako elementu kultury, formy inkulturacji, determinanty uczestnictwa oraz wskaźnika zmiennej wielowymiarowej, przy jednoczesnym braku jednoznacznego określenia, które z tych znaczeń jest w konkretnym miejscu stosowane. &lt;page nr=11&gt;<br>Grupę drugą tworzą twierdzenia określające wykształcenie jako czynnik warunkujący uczestnictwo w jednoznacznie określanym