swego zwierzchnictwa i do wyrzeczenia się samodzielnej polityki zagranicznej.<br><br> Przy pierwszej okazji jednak Nowogród zrzucił krępujące go więzy. Zdając sobie sprawę z tragizmu sytuacji, w której utrzymanie pełnej niepodległości pomiędzy Moskwą a państwem jagiellońskim było niemożliwe, władze nowogrodzkie zdecydowały się w 1470 r. poddać Kazimierzowi Jagiellończykowi, zachowując autonomię i dominację prawosławia. Jagiellońska tolerancja i rosnąca w państwach Kazimierza rola przedstawicielstwa społecznego w decyzjach politycznych wydawała się Nowogrodzianom lepszą gwarancją przyszłości niż moskiewskie samowładztwo. Moskiewskie latopisy, potępiające zdrajców - bojarów, jednogłośnie stwierdzają, że decyzja ich cieszyła się poparciem czerni - pospólstwa nowogrodzkiego. Zryw ten nie na wiele się przydał. Pomoc litewska zawiodła i 14