również i w strukturze samobójców środowiska wiejskiego. Albowiem aż do roku 1982 - czyli przez cały powojenny okres pierwszej transformacji - to nie rolnicy ciążyli na strukturze samobójstw na wsi, ale ludzie przemieszczający się, w większości luźni, nie związani silniej z żadnym środowiskiem. Ludzie zatem - w świetle teorii socjologicznych - w znacznej mierze "predestynowani" do zachowań dewiacyjnych: również i do samoniszczenia.<br><br> Natomiast okres drugiej transformacji, czyli lata dziewięćdziesiąte z charakterystycznymi dla nich procesami politycznej, gospodarczej i społecznej przebudowy kraju, owocuje nasileniem samobójstw na wsi nie tylko (i nie głównie) robotników-migrantów, ale pracowników dawnych państwowych gospodarstw rolnych: ludzi przegranych i zupełnie nie przystosowanych do