w czarnych żelaznych prętach wysokiego ogrodzenia tuż przy wale. Carlos przypadł do metalowych sztab, odwrócił się twarzą do nacierającego Anglika i pomachał mu czymś przed nosem. Anglik stanął jak wryty.<br>- The keys...<br>- Bierz, jak ci potrzebne - zachęcił Carlos. - No, bierz - pomachał jeszcze raz parą kluczy na kółku, a kiedy Anglik prędko po nie sięgnął, zrobił wymach i wielkim łukiem przerzucił pęk za ogrodzenie. - Poszukaj sobie - dodał szeptem. Pac! - zawtórowały klucze. Carlos trząsł się cały, ze zdenerwowania, a może dlatego, że nocny wiatr robił się coraz dokuczliwszy. Anglik bez słowa ominął Carlosa, złapał się metalowych prętów i podciągnął do góry. Widział i