ognia trzeba było być zawsze gotowym do natychmiastowego zastosowania racjonalnego manewru przeciwmyśliwskiego. Przy tym, w odróżnieniu od manewru przeciwrakietowego, nie przeszedł on aż tak znaczących zmian i podobnie jak w czasach II wojny światowej pozostał energicznym zakrętem w kierunku na atakujące myśliwce, z maksymalnie możliwą do osiągnięcia w danych warunkach prędkością kątowa. Co prawda już w czasie prowadzenia działań bojowych w Wietnamie i na Bliskim Wschodzie stało się jasne, że taktyka manewrowania przeciwko myśliwcom przeciwnika, dysponującym pokładowymi stacjami radiolokacyjnymi i dalekosiężnymi rakietami kierowanymi "powietrze-powietrze", wymagać będzie doskonalenia i samolotu rozpoznawczego i taktyki stosowania manewrów obronnych ale manewr kursem pozostawał wciąż główną