zakreślić nimi granice wspólnoty. Obejmowała wszystkich słuchaczy. Bez wątpliwości i bez wyjątku. Opadające dłonie spotkały się nieoczekiwanie na butelce piwa Carlsberg, stojącej przed mówcą na poręczy pierwszego rzędu. Butelka należała do jakiegoś słuchacza, ale czy mógł on zaprotestować w chwili, gdy stał się bliźnim, a z pewnością kimś bliskim spragnionemu prelegentowi? <br>Larsen Dantzig upił nieco piwa z butelki i dalej mówił, intensywnie spoglądając na słuchaczy. Czy żaden z nich nigdy nie poczuł się samotny? Jeżeli tak było, to być może właśnie temu samotnikowi prelegent przyniósł dobrą nowinę? <br>Słuchacz z trzeciego rzędu wyprostował się i zasłonił ręką włosy, tę dziką gęstwinę, w