z siebie wynikały, częściowo zaś sobie przeczyły. Zachowawszy swobodę manewru, może jednocześnie rozumować i fantazjować, opisywać i zmyślać własne wnętrze, chwalić się i demaskować, obnażać i stroić, mówić prawdę lub kłamać...<br>&lt;q&gt;"On - [mówi Gombrowicz o Gombrowiczu] - proteuszowy, jawne i jaskrawe przeciwieństwo monolitów, on - gracz! Gdybyśmy zgłosili się do niego z pretensją, powiedziałby swoje: że osobowość jest jak strój, który nakładamy na własną nagość, gdy mamy się spotkać z kimś; że w samotności nikt nie jest osobowością; że możemy być naraz kilkoma odmiennymi osobami, a przeto zaleca się pewną lekkość w manewrowaniu nimi. Kto wie jednak, czy taka odpowiedź nie byłaby zbyt