do wyobrażeń Cezara, za to bardzo odległy od realiów demograficznych ówczesnej Europy.<br>Mało wiarygodnej wzmiance o stu doborowych wojownikach ex singulis pagis towarzyszy jednak odautorska uwaga, której nie należy bagatelizować: według Tacyta słowo, które pierwotnie oznaczało liczbę sto, z czasem stało się "nazwą" (instytucji? formacji wojskowej?) i "zaszczytem"(et quod primo numerus fuit, iam nomen et honor est). Mamy tu do czynienia z efektownym literacko przetworzeniem jakiejś zasłyszanej (być może przez Pliniusza Starszego) i niekoniecznie dobrze zrozumianej informacji, na której Tacyt mógł oprzeć własną konstrukcję.<br>W komunikacji między barbarzyńcami a przedstawicielami rzymskiej cywilizacji występowały liczne nieporozumienia spowodowane odmiennością kultur i zwykłym