F. Korte (1964, s. 16) określa strukturę jako: &lt;gap&gt;. Chodzi więc nie tylko o architektoniczne następstwo części, lecz właśnie o "&lt;q&gt;założone następstwo porządków&lt;/&gt;".<br>Część mszalną należy zatem traktować jako pewną strukturę w konstrukcji cyklu, badać zaś możliwości ukształtowań strukturalnych występujących zarówno w określonym cyklu, jak w określonym typie mszy, np. missae pro Defunctis. Nie należy przy tym tego fenomenologicznego sposobu patrzenia Kortego na strukturę muzyczną przenosić do gatunku mszy. Chodzi raczej o możliwości adaptacji tej metody: dookreślenia terminologiczne, wprowadzenie nowych symboli i pewnych rozwinięć przydatnych w tych badaniach.<br>Autor ten wyróżnia dziesięć klas integracyjnych (&lt;foreign lang="ger"&gt;Integrationsklassen&lt;/&gt;). Warto pamiętać, że są to rozróżnienia raczej