przejściem na O-L zawiózł mnie pan do domu. Choć na godzinę. A jeśli można, na parę godzin...<br>W obwiedzionych srebrną kreską oczach Tubiełły zabłysł ognik zainteresowania. Kilka razy rzucił kulkę, odbił ją o ścianę wysoko, nad aparaturą, zręcznie chwytając raz jedną, raz drugą ręką.<br>- Hm... Nie powinienem, to narusza procedurę. Ale nie odmawia się, trudno odmówić... Jutro po obchodzie. Proszę pamiętać.<br>Tego dnia Irek nie myślał już więcej o sobie. Nie myślał też i w nocy. Doktor Gudrun profilaktycznie wstrzyknęła mu wieczorem mniejszą dawkę DFR-B. Spał spokojnie, po raz pierwszy bez ataku bólu. Obawy, lęki, majaki przeszłości dały za