istotną rolę już na początku tego szeregu zdarzeń. I tak np. w poszczególnych warstwach społeczeństwa istnieją pewne stereotypy, w które należy się "wcisnąć", aby móc być uznanym za chorego. W związku z tym nie wszystkie dolegliwości uzyskują status choroby. Tak też powiada W. Kemper: "łatwiej jest znosić bóle i nieprzyjemne procedury kliniczne, a przy tym wywołać litość i zachować zrozumienie bliźnich, niż obnosić się z klinicznie nieuchwytnymi zaburzeniami i cierpieniami, które nie dość że same stanowią uciążliwość dla chorego, to jeszcze piętnuje go jako osobę wyobcowaną lub wręcz wariata, zwiększając jego uciążliwość dla otoczenia". Również decyzja o udaniu się do lekarza