określone jako miara skuteczności parametru (może nią być np. skuteczność rozpoznawania ciągu uczącego), &lt;gap&gt; jest funkcją maksimum miary skuteczności po podzbiorach (jak w 4.69). Stąd też na każdym stopniu j określany jest podzespół &lt;gap&gt;. Optymalny podzespół parametrów &lt;gap&gt; na końcu p stopni jest otrzymany na podstawie &lt;gap&gt; w sposób następujący:<br>&lt;gap&gt;<br>Schemat blokowy tej procedury przedstawiono na rysunku 4.20. Na początku tworzymy P jednoelementowych podzespołów &lt;gap&gt; złożonych z parametrów &lt;gap&gt;<br>Następnie dla każdego &lt;gap&gt; w stopniu pierwszym tworzonych jest P1 podzespołów (przez łączenie w pary , z każdym &lt;gap&gt; do którego &lt;gap&gt; nie należy). Skuteczność &lt;gap&gt; tych podzespołów jest, po obliczeniu, porównywana ze sobą i w efekcie wybierany jest podzespół &lt;gap&gt; (4