kapłaństwa i kultu. Stara się raczej wykazać, że prorocy byli przywiązani do kultu i byli tzw. prorokami kultowymi, co potwierdzać ma też i to, że niektórzy spośród nich pochodzili z rodzin kapłańskich i sami należeli do grona kapłanów.<br>Wszystko to zdaje się wskazywać, że profetyzm izraelski mieścił się w ramach profetyzmu ogólnosemickiego, stanowiącego jego zaplecze i podłoże, na którym się ukształtował i z którego wyrastał. Zdaje się to również redukować wyjątkowość starotestamentowych proroków i sprowadzać ich rangę do tej, jaką mieli prorocy u ludów sąsiednich. Zarazem jednak, choć to może wydawać się dziwne, przyczynia się do podkreślenia wyjątkowego charakteru izraelskiego profetyzmu