z poziomu faktów na poziom wyimaginowanych skutków jakiejś decyzji. Gdy parę lat temu spierano się u nas o projekt konstytucji, pewna pani polityk użyła absurdalnego argumentu, że konsekwencją przyjęcia jednego z projektów będzie odbieranie przez państwo dzieci ich rodzicom. Tego nikt nie chce, więc taki argument może zniechęcić do omawianego projektu konstytucji, nawet jeśli ów projekt o niczym takim nie wspomina. Ale któż go czytał? Widowiskowym sposobem obrony przed tym chwytem jest rozwinięcie domniemanych konsekwencji do wymiaru groteski: "Nie tylko dzieci będą zabierane, ale także emeryci". Innym popularnym chwytem jest "uogólnienie", które ja nazywam "rozmydleniem". Polityk, któremu dziennikarz wypomina, że jechał