się zapomina, że Kościół skłania się do kompromisów tylko w swojej ziemskiej sferze działania. Natomiast zawsze był i jest całkowicie bezkompromisowy wobec wszelkich zakusów na swój charakter sakralny. Łobuzami mogą być papież i wikary z zapadłej wioski, lecz to w niczym nie narusza Kościoła, w którym żyje i z którego promienieje mistyczne ciało Chrystusa. Ten drugi, wieczny, nadprzyrodzony Kościół żąda od swoich synów wiary pełnej i bez zastrzeżeń. Sakralny charakter Kościoła nie uznaje katolicyzmu cząstkowego. Albo się jest katolikiem, albo się nim nie jest. Trzeba przyjąć wszystko lub wszystko odrzucić. I dzisiejszy religijny laicyzm na tym właśnie polega, że nie chce