do 1989 roku z obecną wiedzą i móc jeszcze raz próbować realizować prywatyzację? Nadmiar informacji i wiedzy mnoży wątpliwości w procesie podejmowania decyzji. Więc nie byłoby to wcale łatwiejsze.<br>Ale co bym zrobił? Bardziej sprzyjałbym rozwojowi rynku kapitałowego, który niewątpliwie powinien istnieć przed realizacją dużych projektów prywatyzacyjnych. Ponadto próbowałbym nie promować różnych utopijnych programów o charakterze uwłaszczeniowym, czyli mających charakter rozliczeniowo-socjalny, a nie będących przemyślaną koncepcją ekonomiczną. Podjąłbym także bezwzględnie ryzyko uporządkowania stosunków własnościowych. Nie zaczynałbym pionierskich projektów prywatyzacyjnych od zadłużonych przedsiębiorstw, bez dającej się określić bezpiecznej perspektywy działania - za negatywny przykład niech posłuży Tonsil SA. Prowadziłbym długi, wymagający cierpliwości