Jest zwróconą ku innym (ku gościom) projekcją pensjonarki, czytaną nie tylko przez zakochanego bohatera, także przez rodziców, znajomych itp. Jest więc od razu całością znakową. Zapewne, każde wnętrze świadczy jakoś o człowieku. Ale tutaj nie daje pisarz charakterystyki pensjonarki, raczej charakterystykę formy, w którą ona sama jest już uwikłana... Mówiąc prościej: pisarz dobiera tylko te składniki opisu (sytuacji), które łączą się z "nowoczesną pensjonarką", składniki, które tworzą silnie znaczącą całość; następnie zaś tę całość rozszyfrowuje, zwracając ją niejako do zakochanego bohatera. Gombrowicz nie pokazuje nam osobno rzeczy i ludzkiego wnętrza, daje ludzkie wnętrze zrobione z rzeczy albo rzeczy zabarwione, napiętnowane ludzkim