postimpresjonista Henri Toulouse-Lautrec. Jak mawiali jego przyjaciele z paryskiego pseudoartystycznego półświatka, wąsy malarza nigdy nie wysychały. Alkohol i choroba weneryczna powoli zżerały jego siły witalne. Hulaszczy tryb życia miał zagłuszyć w artyście obrzydzenie do samego siebie -brzydkiego ciała i słabego ducha. Zdeformowany i odrażający<br>fizycznie Lautrec znalazł schronienie wśród prostytutek, które zachwycił talentem malarskim. Pił żeby malować, pił gdy nie malował. Pił w towarzystwie ulicznic, łotrzyków i złodziei. Coraz częściej popadał w delirium tremens. Rodzina zaniepokojona jego losem skierowała go na kurację odwykową w zakładzie psychiatrycznym. Po wyjściu ze szpitala natychmiast powrócił do nałogu. Zmarł w wieku 37 lat. n