odpustu do odpustu, jako że mieli dobrze zakarbowane w pamięci ich terminy, jak również adresy przychylnych takim obieżyświatom dworów czy szczodrych wsi. Wiedzieli, gdzie brać ludzi na litość, gdzie na pobożne pieśni, gdzie na opowiadanie legend czy &lt;q&gt;"nowinek"&lt;/&gt; łaknącym wieści ze świata.<br>Zdarzali się i oszuści &lt;q&gt;"podwójni"&lt;/&gt;: szpiedzy udający dziadów proszalnych. Dobrze pamiętamy też fortel Zagłoby, gdy wraz z Heleną Kurcewiczówną znalazł się &lt;q&gt;"w ostatnich terminach"&lt;/&gt; - po prostu udawał ślepca-lirnika, a ona pacholę-przewodnika. Mniej już pamięta się natomiast, że Odys wśliznął się &lt;q&gt;"na przeszpiegi"&lt;/&gt; do oblężonej Troi w żebraczym przebraniu; jest to też dowód, że dziadowska profesja ma bardzo