między innymi sąsiednie Niemcy, jak również przeciwko wejściu do ligi antytureckiej (stąd w komediach włoskich XVI stulecia tak często i chętnie dworowano z "przedmurza chrześcijaństwa", którego obrońcy nie kwapią się &lt;page nr=67&gt; do wyruszenia w pole przeciwko Wysokiej Porcie). Rozumiejąc dobrze polską rację stanu, optowano dość powszechnie za praktyczną tolerancją wobec wyznań protestanckich. W przerwie pomiędzy zgonem Zygmunta Augusta a obiorem współinicjatora nocy św.<br>Bartłomieja, Henryka Walezego, uchwalono przecież wspomnianą już konfederację warszawską (1573), gwarantującą pokój wyznaniowy w państwie. Na forum sejmowym wreszcie, w przypadku braku ogólnej zgody na uchwalenie pewnych konstytucji, dochodziło do tak zwanego "ucierania głosów". Przeciwnicy nowej ustawy nie występowali