i mrok i niewiadomość<br>i zatrata!<br>Takiż to świat! Niedobry świat! Czemuż innego nie ma świata?<br><br>Wobec kłamliwych jawnie snów, wobec zmarniałych w nicość cudów,<br>Potężne młoty legły w rząd na znak spełnionych godnie trudów.<br><br>I była zgroza nagłych cisz! I była próżnia w całym niebie!<br>A ty z tej próżni czemu drwisz, kiedy ta próżnia nie drwi z ciebie?&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;Herminii Naglerowej<br>z wyrazami uznania<br>i przyjaźni nieustannej<br>&lt;tit&gt;DŻANANDA&lt;/&gt;<br><br>Szedł Dżananda tym lasem, gdzie bywać snem mogę,<br>A miał drogę - na oślep. Wiadomo: miał drogę!<br>Węże w blask się nicości wśniwały plamiście,<br>Słoń się wzgórzył w zaroślach, ciemniejąc łbem w liście