świętowało się ostentacyjnie i przy każdej nadarzającej się okazji, pozostawiając pracę plebsowi. &lt;q&gt;Służba dworska, służba wojskowa, spadek, lichwa, alchemia - to były rzeczy, które przychodziły ludziom do głowy, gdy chcieli się wzbogacić. Zachęty do pracowitości nie znajdzie się w repertuarze pouczeń moralnych ideologii rycerskich. Tam, przeciwnie, trzeba było próżnować, i to próżnować demonstracyjnie&lt;/&gt; - pisze badaczka. Z takim spadkiem po feudalizmie borykała się myśl o pracy w XIX wieku, ale relikty przetrwały do naszego stulecia.<br>Pisarze pozytywistyczni, hołdujący realizmowi, skłonni byli przecież lansować równolegle utopijno-sielankowe pomysły, jak Orzeszkowa w &lt;name type="tit"&gt;Nad Niemnem&lt;/&gt;, która miała złudzenia, że szlacheckie dzieci dobrowolnie, bez nacisku konieczności życiowo