automatycznie ustawiał się niczym skrzydło, wytwarzając siłę unoszącą zwierzę ku górze. Nie był to z pewnością system oszczędny energetycznie, ale też zwierzęta te spędzały większą część dnia spoczywając na dnie, tak jak dzisiejsze flądry.<br>Worki skrzelowe większości sylurskich i dewońskich pancernych bezszczękowców uchodziły dwoma wspólnymi otworami po bokach ciała. Najbardziej prymitywnymi spośród tych bezszczękowców były zapewne telodonty, okryte licznymi osobnymi ząbkami o nie zlanych podstawach. Z oczywistych powodów najczęściej zachowują się w stanie kopalnym te, które miały ząbki skórne zlane w duże tarcze (Heterostraci).<br>Największe znaczenie w stratygrafii niemorskich osadów wczesnego dewonu miały pancerne torpedokształtne Pteraspididae (ryc. 9.16), zaś w