Przed końmi zawsze czułam wielki respekt, ale jazdy powozem nie bałam się nigdy, nie ważne jak była wariacka. Jeśli powoziła Maryjka, wszystko przebiegało jak należy, ale szalona, rozbawiona Greta wyszukiwała zawsze najgorsze dziury i brała kurs prosto na nie, a już jej radości po prostu nie było końca, kiedy błoto pryskało nam na twarze i uszy. Nigdy nie można było być pewnym, czy usiedzi się w powozie. To dopiero były przejażdżki. <br>Bez specjalnego pozwolenia nie wolno nam było opuszczać terenu majątku, ale był on na tyle rozległy, że i tak nigdy nie przemierzyliśmy go do końca. Najpiękniejszymi wycieczkami były te przez