1 września jest co prawda dniem, w którym Bundestag czci minutą ciszy pamięć milionów pomordowanych, ale w szkołach, uniwersytetach czy urzędach o tym się nie pamięta.<br><br>My, Niemcy przerzuciliśmy obowiązek pamięci historycznej na naszych polityków. Przy pomnikach, czy miejscach pamięci leżą wieńce złożone uroczyście przez władzę. Pojedyncze bukieciki od osób prywatnych znaleźć można znacznie rzadziej, a jeśli już - to w miejscach pamięci ofiar ruchu antyfaszystowskiego. Jakoś łatwiej jest każdemu narodowi czcić pamięć poległych bohaterów. Refleksja na temat sprawców i ofiar jest już zadaniem znacznie bardziej skomplikowanym. Nie zaprzecza się wprawdzie niemieckiej winie, ale też nie wiadomo, jaki dobrać właściwy ton i