z "marmuru chęcińskiego"), być może zawdzięczające swoje rozmiary symbiozie z jednokomórkowymi glonami. Rynchonelle i terebratule dotrwały do dziś i stanowią <br>podstawowe grupy współczesnych nam brachiopodów. W odróżnieniu od ramienionogów bezzawiasowych nie mają otworu odbytowego, choć skorupki dewońskich terebratul miały jeszcze w wierzchołkowej części (u nasady podpór lofoforu) otwór, przez który przechodziło zapewne jelito tylne. Nie jest im potrzebny, bowiem odżywiają się głównie rozpuszczoną w wodzie koloidalną substancją organiczną. Bytować więc muszą w środowiskach o dużej zawartości rozpuszczonej substancji organicznej, ich występowanie nie jest zaś uzależnione od obfitości planktonu. Spadek znaczenia ramienionogów w końcu paleozoiku był zapewne spowodowany konkurencją ze strony również