zdoła nikt? <br>Wagon pełen był ludzi wiejskich i miastowych. Siedzieli w upale i ścisku na drewnianych ławkach - ten z koszykiem na kolanach, ów z tobołkiem u nóg i parasolem w ręku. <br>Na nowo wchodzących do przedziału spoglądali niechętnym okiem. Tu i ówdzie jakaś jejmość szerzej się nawet rozsiadła, aby już przecie nie przyszło na myśl przybyszom, że mogłoby się tu dla nich jeszcze miejsce znaleźć. <br>Jeden tylko młody robotnik poruszył się i zdjął z ławki swoją torbę, by uczynić trochę miejsca dla Henrysi i jej ojca. <br>Ożywiona rozmowa, którą przerwało wtargnięcie do wagonu nowych podróżnych, potoczyła się dalej. Od razu można