Typ tekstu: Książka
Autor: Skrzypczak Ewa, Szafliński Zygmunt
Tytuł: Wstęp do fizyki jądra
Rok: 1994
Autor: Skrzypczak Ewa, Szafliński Zygmunt
Tytuł: Wstęp do fizyki jądra
Rok: 1994
nie zależy od energii elektronu.
Założenie to jest rozsądne, ponieważ czynnik opisujący dynamikę przejścia, zależny od stanu początkowego i końcowego jądra ulegającego przemianie, nie powinien zależeć w istotny sposób od kinematyki podziału energii między produkty rozpadu. Należałoby zatem oczekiwać, że wykres zależności
od energii elektronu E( powinien być linią prostą, przecinającą oś poziomą w punkcie E(=E0$;. Wykres ten nosi nazwę wykresu Kurie i może być otrzymany na podstawie danych eksperymentalnych i znajomości funkcji Fermiego. Rysunek 5.18 przedstawia taki wykres. Istotnie, punkty dobrze układają się na prostej, co potwierdza zasadność bardzo uproszczonego rozumowania, przedstawionego powyżej.
Zaletami posługiwania się wykresami Kurie
Założenie to jest rozsądne, ponieważ czynnik opisujący dynamikę przejścia, zależny od stanu początkowego i końcowego jądra ulegającego przemianie, nie powinien zależeć w istotny sposób od kinematyki podziału energii między produkty rozpadu. Należałoby zatem oczekiwać, że wykres zależności
od energii elektronu E( powinien być linią prostą, przecinającą oś poziomą w punkcie E(=E0$;. Wykres ten nosi nazwę wykresu Kurie i może być otrzymany na podstawie danych eksperymentalnych i znajomości funkcji Fermiego. Rysunek 5.18 przedstawia taki wykres. Istotnie, punkty dobrze układają się na prostej, co potwierdza zasadność bardzo uproszczonego rozumowania, przedstawionego powyżej.
Zaletami posługiwania się wykresami Kurie
nie zależy od energii elektronu. <br>Założenie to jest rozsądne, ponieważ czynnik opisujący dynamikę przejścia, zależny od stanu początkowego i końcowego jądra ulegającego przemianie, nie powinien zależeć w istotny sposób od kinematyki podziału energii między produkty rozpadu. Należałoby zatem oczekiwać, że wykres zależności <br><gap> od energii elektronu E( powinien być linią prostą, przecinającą oś poziomą w punkcie E(=E0$;. Wykres ten nosi nazwę wykresu Kurie i może być otrzymany na podstawie danych eksperymentalnych i znajomości funkcji <name type="person">Fermiego</>. Rysunek 5.18 przedstawia taki wykres. Istotnie, punkty dobrze układają się na prostej, co potwierdza zasadność bardzo uproszczonego rozumowania, przedstawionego powyżej. <br>Zaletami posługiwania się wykresami Kurie
