odnowę życia.<br>Trudno się dziwić, że całą uwagę Atotarhy i jego popleczników ściągnął na siebie szlachetny Hajawata. Mimo niegodziwości wódz Onondagów nie był w stanie pokonać swego adwersarza, nic go natomiast nie powstrzymało przed zabiciem żony i wszystkich córek Hajawaty. Rozżalony osobistą krzywdą i nie mogąc wśród Onondagów znaleźć pomocy przeciwko złu, udał się Hajawata na wygnanie. Szedł od wioski do wioski, głosząc ideę powszechnego pokoju. Przyjmowano go wszędzie życzliwie i z sympatią, był goszczony i karmiony do woli, otrzymywał najlepsze w chacie legowisko na nocny spoczynek. Ale prawdziwych zwolenników przybywało mu niewielu. Lasy zamieszkiwane przez Irokezów pełne były ludzi dyszących