Źródła i ujścia nietzscheanizmu". Wydaje mi się, że na jedną sprawę zwróciła uwagę Małgorzata. Mówiła mianowicie o Berentowskiej propozycji rozumienia Nietzschego jako zarazem rewolucjonisty i kontynuatora. Otóż dla Berenta rewolucja, jeśli ma być wielka, jeśli ma przynieść z sobą cokolwiek, to pod warunkiem, że będzie kontynuacją. Jest to stanowisko dokładnie przeciwstawne eschatologicznym czy millenerystycznym ujęciem rewolucji jako zasadniczego &lt;hi&gt;zerwania&lt;/hi&gt; jako początku właściwej historii. A jak wiadomo są to poglądy wśród rewolucjonistów dominujące.<br> Berent posługuje się opozycją "&lt;orig&gt;bios&lt;/orig&gt; historii" i "&lt;hi&gt;logos&lt;/hi&gt; historii", przy czym kluczowy dla niego jest &lt;hi&gt;bios&lt;/hi&gt; dziejów. Przyznaję, że nie bardzo rozumiem, o co tu chodzi, ale to zapewne