twarz, pluła, kopała. Ojciec zamierzał się, unosił dłoń, jakby chciał oddać...<br> Uderzył! Pamiętasz rozszerzone nienawiścią oczy matki. Krzyk, płacz...<br> Ojciec, pobladły i roztrzęsiony, klęka, niemal pełza, przeprasza.<br> Teatr, kabaret, komedia, farsa... Czyżby to dla ciebie tak skrupulatnie odgrywali wówczas swe życiowe role? Może obserwowali się w niewidocznych lustrach? Czyżby grali przed sobą aż tak przekonująco? Wydawali się śmieszni, groteskowi i niebezpieczni.<br> Bałaś się, że pewnego dnia ojciec nie zagrodzi matce drzwi, pozwoli jej odejść... Matka wyjdzie z domu, ciągnąc cię za rękę... I co dalej? Dokąd pójdziecie? Czyż matka poszłaby gdziekolwiek bez swoich fantazyjnych kapeluszy? Skąd miałaby pieniądze? Przecież pieniądze dawał Julii