o sobie w chwilach fascynacji wartościami, które sprawia, że człowiek żyje w swej codzienności na granicy wiedzy i niewiedzy o swych osobistych interesach, które nadaje temu życiu rys dążenia ku czemuś - odsłania jakąś nie wypełnioną "głębię aksjologiczną" i jakiś gnębiący je "aksjologiczny głód". Głód aksjologiczny zostaje nasycony poprzez realizację wartości przedmiotowych w otaczającym świecie. Jest to zatem głód inny niż głody i pragnienia znane nam dzięki doświadczeniu naszej cielesności. W przypadku doznawania głodu fizycznego świadomość koncentruje się przede wszystkim na sobie samej. Mówimy: jestem głodny. Tymczasem w przypadku głodu aksjologicznego popadamy w stan "zapomnienia o sobie". Mówimy: trzeba, aby sprawiedliwości stało