okiennicy.<br>Naraz zaczął padać deszcz, zasłaniając domy storą ze szklanych koralików. P'an Tsiang-kuei, chcąc go przeczekać, wszedł do otwartego Panteonu.<br>Panteon był pusty i od wysokiej kopuły, od cienistych naw wionęło chłodem a spokojem &lt;page nr=190&gt;.<br> Pusta kasa świeciła po dawnemu niegościnnym napisem: "wejście 2 franki". Samotne kroki po kamiennej posadzce przedrzeźniały się długo dudniącym, wielokrotnym echem. Ze wszystkich stron białkami oczu bez źrenic wpatrywały się w przybysza dobrze znajome postacie... <br>*<br>Deszcz ustał już dawno, gdy P'an Tsiang-kuei ukazał się na powrót w drzwiach Panteonu.<br>Dokoła sztachet zebrała się w międzyczasie grupka żółtych, witająca dyktatora okrzykami entuzjazmu. Odkłaniając się niezręcznie, P'an Tsiang