jej miłości własnej. Nie tylko bowiem dopuszczano ją do wszystkich uciech bardziej dorosłego zespołu, ale wyróżniano ją niejednokrotnie w najrozmaitszy sposób. Przyjaciele Daniela Ostrzeńskiego byli to młodzi studenci lub świeżo pokończeni adwokaci, doktorzy i nauczyciele, przyrodnicy, historycy i matematycy. Wszyscy mieli w sobie zapas sił i zdolności na miarę wielkich przedsięwzięć, a w braku rozleglejszego pola działania, do którego rząd nikogo nie dopuszczał, wyładowywali nadmierną energię w gawędach i zabawach. Czytano wspólnie Historię cywilizacji Anglii Buckle'a albo Przyczyny zjawisk w przyrodzie organicznej Huxleya, dyskutowano teorię Darwina, grano etiudę rewolucyjną i preludium zwane "powstańcze" Szopena oraz sonatę Patetyczną Beethovena, śpiewano ballady Mickiewicza