lekarzy, a także osobistości ze świata politycznego. Cieszyło się też protekcją władz Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Pod koniec istnienia liczyło prawie 200 członków.<br>Zebrania dyskusyjne Towarzystwa, podzielonego na dwa wydziały: umiejętności (tj. nauk ścisłych) i nauk (humanistyki), odbywały się parę razy w miesiącu.<br>Towarzystwo ogłaszało konkursy i planowało większe przedsięwzięcia, które nie zawsze dawały się realizować. I tak, zaplanowano opracowanie zbiorowe "Historii narodowej" jako dalszego ciągu Historii Naruszewicza, z czego ukazało się kilka tomów. Wytyczono także zasady ortografii polskiej. Towarzystwo ułatwiło współpracę badaczy różnych dziedzin, a także kontakt między uczonymi a "przyjaciółmi nauki".<br>Stale też kładło nacisk we wszystkich wystąpieniach