rewolucyjnym na Zachodzie. W latach dwudziestych istniały kontakty z węglarstwem francuskim i włoskim, ale brak śladów systematycznej współpracy. Nie ma też pewnych dowodów, by węglarstwo miało w tych latach w Polsce własną swoją organizację; kółko występujące pod tą nazwą w Wilnie w latach 1821-1822, podobno z udziałem Lelewela, nie przejawiało dostrzegalnej aktywności.<br>Bez porównania większe znaczenie miało dla ruchu polskiego ujawnienie się konspiracji w Rosji i przychodząca stamtąd oferta przymierza. Szlacheccy rewolucjoniści rosyjscy rekrutujący się, tak jak i w Polsce, głównie z kół oficerskich, przygotowywali zamach wojskowy na cara, dążąc zarazem do obalenia poddaństwa i ustroju feudalnego.<br>Najbardziej radykalni z