której z kotem podróżuję do Kalifornii, z ociekającej wodą lodowatej sterty bałaganu w roześmianą odmianę latającego dywanu. Przemieszcza się on teraz lekko, bezszelestnie nad falami Pacyfiku. Sucho, bezpiecznie, wesoło.<br> Futro kota wyschło, napuszyło się i zalśniło wszystkimi barwami. Szyby kajuty odparowały - strugi wody świecą jak latarnia czarnoksiężnika. Ponury brodaty facet przejrzał się w lusterku i, słowo daję, uśmiechnął się do siebie! Cóż za pogoda! Czasem Słońce pokazuje się na całą minutę i wtedy nikt nie żałuje, że czekał na to pełną godzinę. Cóż za radość żyć!<br> Jak za dawnych szczęśliwych hawajskich czasów biorę się znów do muzyki. Pod omamianą medykamentami czaszką pozostał