na muł rzeczny pozbawiony śladów ludzkiego bytowania. Czyżby robotnicy dotarli już do pierwotnego dna z okresu, gdy w Mezopotamii nie pojawił się jeszcze osadnik? Z obliczeń triangulacyjnych archeolog doszedł do przekonania, że nie osiągnął jeszcze dziewiczego gruntu, ponieważ muł leżał wyżej niż okoliczny teren, a więc tworzył wyraźny pagórek. Dalsze przekopywanie cmentarzyska przyniosło w wyniku niebywałą rewelację. Pod warstwą mułu grubości trzech metrów pojawiły się nowe ślady osadnictwa: cegły, śmiecie, popiół po ogniskach i skorupy ceramiczne. Zarówno kształt, jak i ornament skorup garncarskich świadczył, że znaleziska należały do zgoła innej kultury niż te, które leżały nad warstwą mułu rzecznego.<br>Ten układ