wykarmioną cukrem, skrobią i silnymi lekarstwami nową, zaskakującą wizję. Jeżeli ich Bóg istnieje, jest na bardzo silnych prochach.<br>Wieje wiatr. Wariaci opatulają się kocami i zawojami, trzęsą się gliniarze objuczeni latarkami, kajdankami i rewolwerową bronią krótką, u Toma bufetowy po raz setny przeciera kontuar. Anglik wbiega po swojej serii schodków, przekręca klucz, orientuje się, że Carlos gdzieś wybył, ciska na biurko dwie puszki ze świeżymi skrętkami, nad którymi siedział rano w montażowni, zbiera do torby książki i kserokopie, pije wodę z kranu, zasuwa środkową szufladę komody, w której trzyma spodnie, odkłada na stertę przeczytany egzemplarz "New York Timesa" i znów wybiega