z górnictwem. Nie dzieje tam się dobrze. Potrzeby krajowe wyższe niż plan. Ogromne rozluźnienie dyscypliny, bez której nie ma górnictwa. Konflikty między załogami i kadrą kierowniczą. Bezsilność i nieporadność tej kadry wobec niemożliwości stosowania dotychczasowych zasad rządzenia ludźmi.<br> Pewny jestem, że w obecnej sytuacji decydenci będą kontynuować politykę sitowego wydobycia, przekupywania ludzi 1000-złotówkami za przepracowaną sobotę, ufni, że nadal pieniądz zapewni siłę roboczą.<br> Obawiam się poważnie, że stworzywszy pozory prawidłowości, w praktyce zostawi się poprawę gospodarki złożem na "po kryzysie", że nadzór władzy górniczej po staremu będzie oceniał swą aktywność sumą zawyrokowanych kar pieniężnych, że załoga nadal będzie widziana tylko