ze swojej celności. Najważniejszy z nich, moim zdaniem, to Constantin Güys, peintre de la vie moderne. Ten "malarz nowoczesnego życia" był w istocie reporterem, posługującym się nie aparatem fotograficznym, ale szkicownikiem i ołówkiem. Lektura tego traktatu, wydawanego zwykle jako osobna książeczka, miała dla mnie w Warszawie (kiedy? tuż przed wojną) przełomowe znaczenie. Zrozumiałem wtedy cywilizację jako sztuczność, jako udawanie i teatr, z kobietą jako umalowaną i wtajemniczoną kapłanką erotyki. Tak mi się książeczka podobała, że przetłumaczyłem ją na polski. Ale maszynopis przepadł w gruzach mojego warszawskiego mieszkania. Później przetłumaczyła ten tekst Joanna Guze. <br><br>&lt;tit&gt;Beauvoir, Simone de.&lt;/&gt; Nigdy jej nie spotkałem, ale