dzięki czemu stała się jakby galerią portretów, Niemniej jednak powieść polifoniczna nie powstała. Ten sam schemat narracyjny krótkich rozdziałów, związanych z jedną postacią, autorka zastosowała z większym powodzeniem w swojej najnowszej książce Prawiek i inne czasy (1996), w której przeplatają się "czasy" poszczególnych postaci, tworząc polifonię ludzkich losów, poddanych próbie przemijania, choroby i śmierci.<br> E.E. miała być w zamierzeniu powieścią inicjacyjną o podwójnym wtajemniczeniu - w misterium płci i w królestwo duchów. Jednak ani temat spirytystyczny, ani postać głównej bohaterki nie sprzyjały konstrukcji powieści wielowymiarowej. Milczenie i nieprzejrzystość Erny (brak mowy wewnętrznej) wydają się unikiem pisarskim. Bezrefleksyjna, pozbawiona samowiedzy Erna nie