Durchfreuda oczekiwali z niecierpliwością patrona i przywitali go olbrzymim: Hura!<br> Dr Durchfreud wzruszony był tymi oznakami serdeczności. A kiedy dowiedział się, że powodem entuzjazmu była wiadomość, która podczas jego nieobecności przyszła z Rektoratu, wiadomość o mianowaniu dra Durchfreuda profesorem, wzruszenie jego było tak wielkie, że nie mógł zakończyć swej improwizowanej przemowy, zaczętej słowami:<br> ,,Drodzy współpracownicy, drodzy przyjaciele, oto stało się wreszcie, że teoria moja, że teoria nasza została uznana oficjalnie..."<br> Wiwaty przerwał mdły zapach woźnego, który zameldował przybycie prof. Mmaa. Dr prof. Durchfreud radośnie wybiegł na spotkanie prof. Mmaa i wprowadził go do pracowni.<br> Prof. Mmaa pogratulował z serdecznością swemu koledze