Wieść o postępku Omara rozeszła się lotem błyskawicy po kandaharskich równinach i do meczetu w Singesarze ściągały coraz to nowe delegacje z prośbą, by Omar i jego uczniowie zaprowadzili także u nich sprawiedliwość i przegnali złych zarządców. Omar, którego imię stało się już sławne w całej okolicy, przybywał, zabijał lub przepędzał łotrów-komendantów, odbierał im broń i żołnierzy. W dodatku niczego nie chciał. Uszczęśliwionym wieśniakom zalecał, by we wszystkim słuchali mułły, a sami zaczęli żyć po bożemu. Był coraz potężniejszy. Przyłączali się do niego żołnierze pobitych komendantów, a nawet oni sami, by uniknąć śmierci i hańby. Omar i jego uczniowie zdobywali