Fermiego&lt;/&gt;, można obliczyć analitycznie; w praktyce wykorzystuje się raczej stabelaryzowane wartości funkcji F w zależności od ładunku jądra Z i pędu emitowanego elektronu. <br>Uwaga: <br>Na tym poziomie uproszczonego omawiania teorii rozpadu nie próbujemy obliczać wartości członu "dynamicznego", choć jest to możliwe dla wielu prostych przypadków przemiany &lt;gap&gt;. <br>Związek (5.21) można przepisać w nieco innej postaci: <br>&lt;gap&gt; <br>Po lewej stronie tego związku mamy (znaną) funkcję &lt;name type="person"&gt;Fermiego&lt;/&gt; oraz P(p(), czyli miarę intensywności emisji elektronów o danym pędzie p( (i odpowiedniej energii E(). Po prawej stronie mamy liniową funkcję energii elektronów, pomnożoną przez "czynnik dynamiczny". Przyjmiemy, że wartość M jest stała dla danego rozpadu